প্ৰেমিক চৰাই

-



মানিছো আপুনি হাজাৰবাৰ প্ৰেমত পৰে ।
মানিছো প্ৰত্যেক বাৰেই এনেকুৱা লাগে যে
প্ৰথমবাৰ প্ৰেমত পৰিছে ।
মানিছো উৰিবলৈ আকাশখন বিশাল 
কিন্তু মনত ৰখা ভাল দিনৰ শেষত উভতিবলৈ 
এটা নিৰ্দিষ্ট ঠিকনা লাগে ।
সাতঘাটত মন এৰি অহাৰ পৰিণতিত যদি
নিষিদ্ধ হয় আপোনাৰ প্ৰৱেশ সেই নিদিৰ্ষ্ট ঠিকনাত
ক'ত কাটিব আপোনাৰ শীতৰ সেমেকা ৰাতি ।


-----------------------
Location: Jorhat, Assam, India

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

সপোনৰ দুৱাৰ

-
Image
          জুমি চাইছিলো       এদিন সপোনৰ দুৱাৰ খনলৈ       চয়াময়া কুৱলিৰ ফাঁকে ফাঁকে তোমাৰ ছবিখনি দেখিছিলো       নিলাভ নয়ন যুৰিৰে তুমি মোলৈ চাই হাহিছিলা ।      বুকুখন কঁপি উঠিছিল       এক অজান শিহৰণ তুলি ।      লাহে লাহে মই আগবাঢ়ি গৈছিলো       দেখা পালো দুৱাৰখন খোলা আছে       তাতেই তুমি থকা উমান পালো ।      দুয়ো দুয়োৰে হাতত ধৰি খোজ ললোঁ       তোমাৰ পৰশত প্ৰাণ পাই উঠিল মোৰ       উন্মুক্ত হৃদয়ৰ অনুভৱ       বহু দুৰ আগবাঢ়ি গ'লো       তুমি অজানিতে  এৰি দিলা       তোমাৰ হাতখন       মই বাট হেৰুৱাই পেলালো ।      আজিও তাতেই ৰৈ আছোঁ       আহিবা বুলি আৰু লৈ যাবা       সপোনৰ দুৱাৰ খন খুলি ,      তাতেই যুৰিম আমি দুয়ো...
Read more

তোমাক ভাল পাওঁ বাবেই

-
Image
  তোমাক ভাল  পাওঁ বাবেই পৃথিৱী খন  ধুনীয়া দেখোঁ  সেউজীয়াত সপোন  বিচাৰি পাওঁ । নালাগে! জানিব নিবিচাৰো  প্ৰেমৰ গভীৰতা কিমান?  তোমাক ভাল পাওঁ বাবেই  হৃদয়ৰ পৰা নিগৰে  কবিতাৰ শিৰোনাম , অনুভৱ বোৰ শব্দ হৈ গুঞ্জৰিত হয়  এটি মিঠা অনুৰাগ । তোমাক ভাল পাওঁ বাবেইটো  নিজকে শিকিবলৈ লৈছো  জীৱনটো ৰঙীণ,আছে হেঁপাহৰ ৰং  যি ৰঙেৰে আঁকিব পাৰি সাতোৰঙী  ৰামধেনু , সপোনৰ দলিচা পাৰি । নিবেদিতা দাস কলিতা ( নলবাৰী)  ----------------------------------
Read more

নাৱৰীয়া

-
Image
ক'ৰ পৰা আহিলি তই অচিন নাৱৰীয়া, ক'লৈ নো যাবি ভটিয়াই !! ক্ষন্তেক জিৰাই যা' মোৰ ঘাটতে অলপ পাবি তই জীৱনৰ জুৰনিৰ আধাৰ । মোৰ ঘাটৰ বায়ুৱে জুৰ পেলাব  তোৰ ভাগৰুৱা হৃদয়ৰ যাযাবৰী নিশা, মোৰ ঘাটৰ পানীটুপিয়ে শাঁত পেলাব তোৰ ক্লান্ত হৃদয়ৰ অক্লান্ত তৃষা । আহিছ' চাগে কত ঘাট পাৰ হৈ লৈছেনে কোনোৱে তোৰ মনৰ খবৰ ? তোৰ পাহুৱাল দুবাহুত আছে   চাগে কত দুখ অপূৰ্ণ বাসনাৰ !! আছে চাগে হুমুনিয়াহ নোপোৱা বেদনাৰ !! কৈ যা নাৱৰীয়া,চেনেহৰ লগৰীয়া শুনিম তোৰ দুখভৰা হৃদয়ৰ কথা, অথবা হিয়াভৰা মৰমৰ অযুত বতৰা । দুয়োটাই ভগাই লম সুখৰ অকণমান, দুয়োটাই ভগাই লম দুখৰো অকনমান, সুখ,দুখৰ কথাৰে দুয়োৰে ভৰিব মন । পাম তাতে জীৱনৰ সুখ অমিয়া । নাবান্ধো তোক মৰমৰ এনাজৰীৰে চিৰদিন ধৰি, নিবিচাৰো তোক কৰিবলৈ বুকুৰ আপোন, অচিনাকি তই ,অচিন বাটেৰে যাবিগৈ পুনৰ উভটি । ভটিয়নি সোঁতত তই চাগে উটুৱাই দিবি সেই স্মৃতি  ঘাটে ঘাটে পাবি তই অলেখ লগৰী, সেই সোৱঁৰণি ৰাখি থম মোৰ মানস পটত, সাচিঁ থম জীৱনৰ শেষ সন্ধিয়ালৈ ।  কেতিয়াবা আহিলেও ধুমুহা জীৱনত সেই দুখৰীয়া স্মৃতিয়েই হ'ব মোৰ শান্তিৰ আলয় । ৰঞ্জুলা শৰ্মা   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Read more