অনুভৱ

                                                    শ্যামল আৰন্ধৰা মৌন তুমি , যেন শীতৰ দীঘল গভীৰ ৰাত্ৰি নাই কোনো সাৰসুৰ   নিদিবা শংকা নামাতি একো উত্তৰ।   বুজা নাই নে ?   ভাবি লৈ প্রহেলিকা বুলি নে বুজি লোৱা নাই   হৃদয়ৰ বেথা বুলি ?   ভুল নুবুজিবা , শব্দৰ ভঙা - পতাত এইয়া নহয় কোনো কাৰবালা মৰু প্রান্তৰ নালাগে তুমি হাবাথুৰি খাব নালাগে তুমি পিয়াহত আতুৰ হ ' ব।   সেইয়া হয় মাথো   মোৰ পূর্ণিমাৰ হৃদয় মেঘ বিহীন , তৰাৰ সৈতে   তোমাৰ আকাশ ওপচায়।   ভুল নুবুজিবা , এইয়া মোৰ হৃদয়ৰ কবিতা প্রেমৰ ভাষাৰে লিখা , মৰমৰ গীত বোৱাই ৰঙা গোলাপ পাহি লব যাওঁতে কত কাঁইটৰ খোঁচাত লাগি ধৰিছে   চিঠি খনি।   সেই চিঠি পাওঁতে যেন   নিদিবা পৰ্দা তুমি অবুজন নপঠিয়াবা ওভতাই এটি পাহি চিঙি   নাথাকিব তাৰ সৌন্দর্যতা   নপৰিব চকু তাত চিত্রলেখাৰ   ঊষাৰ চুলিত গুজি দিবলৈ।   নাহিব সপোন অনিৰুদ্ধৰ ...

সকলো মাতাল - কোনো সুৰাত, কোনো টকাত মই তেওঁৰ প্ৰেমৰ ৰাগিত মাতাল। মনৰ কথা মনতে ৰই কত ঢৌ উঠে আৰু নামে মনৰ ভয়, সংকোচৰ দৰে অশান্ত মায়াৰ বাবে কব নোৱাৰো মই। তথাপিও এবাৰ বুজি লোৱা - মোৰ অস্থিৰ চকুহাললৈ চাই, মোৰ আৱেগবিহ্বলত উত্তাৱল হৃদয়ৰ ভাষাৰ মায়াজাললৈ চাই। বসন্তে বসন্তে বসুধাক পাঁও যি দৰে মইও পাঁও মোক ঠিক সি দৰে।      যেন -          কুলি - কেতেকীৰ মাতে মুখৰিত           নানা ফুল, কুঁহিপাতে সৰ্জ্জিত           শান্ত নদীৰ দৰে মাৰ্জ্জিত           সুৰুযৰ কেচাঁ হেঙুলৰ দৰে স্নেহিত           গচ্ছিত ফুলৰ দ্বাৰা সুগন্ধিত           জেতুকাৰ দ্বাৰা ৰঞ্জিত            সমুদ্রৰ দৰে একত্রিত           মৌৰ দৰে স্বাদিত            আকাশৰ দৰে বিস্...

  ৰিমঝিম বৰষুণ জাকে `     নমাই আনিলে শাওণৰ বতৰা |           কলিয়া মেঘৰ দূত হৈ সাক্ষী দিলে                     মেঘালী কলহৰ কাণে ঢলা                               শাওণৰ এজাক বৰষুণ || বতাহ-ধুমুহা বৰষুণে , বিজুলী মাহীৰ সতে              উদুলি-মুদুলি , আকাশে মাদল বায় |                    যেন বাৰিষাৰ উৰুকা ঐনিতম গায় |                          ভেকুলীয়েও আনন্দত বাৰিষাৰ                                    ৰাগ টানি টোৰ-টোৰায় || শাওণৰ বৰুণ যুগীয়া আকাশত            এতিয়া মেঘৰ সবাহৰ গুম-গ...

হাজাৰ বন্দুক বাৰুদে কৰিব নোৱাৰে যি এটা কলম অকলেই এক অক্ষৌহিণী। জাতিৰপিতা মহাত্মা গান্ধী " অহিংসাই পৰম ধৰ্ম " তেওঁৰ মূল বাণী । অসহযোগ আন্দোলনেৰে ভাৰতবাসীক উজ্জীবিত কৰি দেশৰ স্বাধীনতা আনি থৈ গৈছে আমালৈ সোনালী ভাৰত গঢ়ি। ইংৰাজৰ বৈজ্ঞানিক প্ৰযুক্তি পৃথিৱীত ৰাজ্য পতা নিজ দখললৈ নিয়া তেওঁলোকৰ যি কুবুদ্ধি সকলো ধূলিসাৎ কৰাৰ মূলতে আছিল কলমৰ বিৰাট মহান শক্তি ।।।।।।                                 ✍   জিলমিল জোনালী                                                   বৰপলহা ,  বাইহাটা চাৰিয়ালি

ধুনীয়া আমি ধুনীয়া  হয় , আমি ধুনীয়া আপুনি , মই,আমি আপুনি আপোনাৰ ধৰণেৰে আৰু মই মোৰ । আপোনাৰ ৰামধেনু ভাল লাগেনে? আপোনাৰ ফুল ভাল লাগেনে, ৰঙা , নীলা, হালধীয়া আদিবোৰ? আপোনাৰ পৰ্বত, পাহাৰ, মালভূমি, সমভূমি, নদী, গছ , সাগৰ , আকাশ চাই ভাল লাগে? মোৰ ভাল লাগে । প্ৰকৃতিপ্ৰেমী হয় নে নহয় নাজানো  কিন্তু প্ৰাকৃতিক ভিন্নতা মোৰ প্ৰিয় । সকলো ধুনীয়া ভিন্নতাৰ সাঁজত  সকলো আপুনি ,মই ,আমি ... ধুনীয়া হোৱাৰতো সংজ্ঞা নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া হ'বলৈ আন দহজনৰ স্বীকৃতিৰ প্ৰয়োজনীয়তাও নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ মাজতে । আপুনি প্ৰথমে নিজক ধুনীয়া বুলি মানি লওঁক । তাৰ পাছত আনক । মাত্ৰ..…তুলনা নকৰিব ।  আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ ধৰণেৰে  আৰু মই মোৰ ধৰণেৰে ।  ✍️ ঋতুপৰ্ণা দত্ত

প্ৰিয়তম সখা মোৰ সুখ-দুখ ,বিপদ-আপদৰ বেলিকা  সংগী হৈ তুলি ধৰে যি সেয়া সখা মোৰ যাৰ ডেউকাৰ তলত নিচিন্তকৈ বাস কৰো সেয়া সখা মোৰ কজলা জামুৰ বৰণ লোৱা পোহৰ বোৰটো ছায়া হৈ সাহস দিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ  বিস্বাস অবিস্বাসৰ দুমোজাত ৰৈ থকা সময়ত আস্বাসেৰে আগুৱাই নিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ... হে , মোৰ প্ৰিয়তম সখা  বজাই যোৱা তোমাৰ সুৰিয়া বাঁহিৰ সপ্তসুৰৰ ৰাগ সেই সুৰৰ তালত তাল মিলাই আগবাঢ়িব মোৰ বেসুৰা জীৱনে  প্ৰতিটো সম্ভাৱনাময় বাট...।                                🖎 দীপিকা গোহাঁই ফুকন

শীতৰ ঠৰঙা লগা সময়ক  বিদায় দি এসোপা সেউজীয়া সপোনৰ বুকুচাত আহে প্ৰগলভা বসন্ত লগত লৈ আহে প্ৰকৃতিক ৰঙীন ৰঙেৰে বুলোৱা সীমাহীন চিত্ৰ । বোকা মাটিৰ মতলীয়া সুৱাস উলোন্দা আকাশক বলিয়া কৰা বাউলী বতাহ বতাহত প্ৰাণ আহে প্ৰাণত উশাহ আৰু উশাহত আশা বোৰে  এটি বালিমাহী চৰাই হৈ দেও দি নাচে.... শুকান পথাৰ খনে দেখে উৰ্বৰা হোৱাৰ সপোন সগৰ্ভা হোৱাৰ হেপাঁহত খৰশ্ৰুতা ততিনীৰ উন্মনা নাচোন কৃষকৰ মুখত ফুটি উঠে বনগীতৰ অমিয়া সুৰ কাণত অহৰহ বাজি থাকে পথাৰৰ ৰাগি লগা এটি চিনাকি সুৰ । হয়,মই বসন্তৰ বাউলী প্ৰিয়া কেতেকীৰ বিননিটো পুনঃমিলনৰ প্ৰতিশ্ৰুতি বিচাৰি পায় আনন্দত নাচে এধানি হিয়া হুমুনিয়াহত পৰিণত হোৱা আশা বোৰে যেন এতিয়াই  টগবগীয়া এটি সপোন হৈ আল্পনা আঁকে পুনৰ জীৱন যুজত জয়ী হোৱাৰ.....।                                                                                 ✍  দীপিকা    ...

ক'ৰ পৰা আহিছা জোনাকী.... ? এই আন্ধাৰ নিশা...! নিয়ৰ কণা দুচকুত ভৰা.... আকৌ জোনাকী কিহৰ বতৰা ? আবেলিৰ সময়ছোৱাত আহিবাচোন জোনাকী  ক'ম তোমাক হৃদয় অগ্নিৰ বতৰা  অকলশৰীয়া নৈ খনকনো কিমান দিম হৃদয়ভৰা অগ্নিৰ বতৰা ! আবেলি আকাশত দিশহাৰ পক্ষী জনীও বিচাৰি পালে নিজৰ ঠিকনা  এই সংগ্ৰামি জীৱনৰ পথ বিচাৰিফুৰা  মই জনে নাজানো নিজৰ ঠিকনা।  কলীয়া ডাৱৰে আৱৰা, ধুমুহা গাজনিৰ মাজত মই আজি অকলশৰীয়া জোনাকী  এমুঠি পোহৰৰ বাত খুপিযাই ফুৰিছো  এই নিৰিবিলি আন্ধাৰ নিশা।।                                                                                🖎   অখিল তালুকদাৰ                                         ➖➖➖➖➖➖➖➖ ➖➖➖➖

আপুনি ক'লে ‌আপুনি‌ বাৰে বাৰে  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে । বৰষুণত তিতি প্ৰশান্তি লভে। মই শুনিলোঁ ।‌ আপুনি কি ভাবে আপুনি ক'ব  আৰু মই মানি লম ! জুলাই মাহৰ গা পুৰা ৰ'দৰ পাছত আবেলিৰ বৰষুণজাক  সকলোৰে ভাল লাগিব পাৰে‌ । একেবাৰে সৰল‌ ইয়াত ‌জটিলতা নাই। পুহমহীয়া ঠেঁটুৱে ধৰা জাৰত বৰষুণ বাৰু আপোনাৰ ভাল লাগেনে? বৰষুণত এবাৰ তিতি চাবলৈ  আপোনাৰ মন যায়নে ? আপুনি বহেনে ৰ'দ পিঠিত লৈ  আপোনাৰ চোতালত ? আপুনি নক'লেও মই জানো তেতিয়া আপোনাৰ ৰ'দ ভাল লাগে । জুইৰ সেঁকৰ প্ৰেমত পৰে আপুনি । কি জানে ! আপুনি শুনিবলৈ  বেয়া পাব পাৰে । মানি ল'ব নিবিচাৰিব পাৰে । কিন্তু সঁচাটো এইয়াই  যে প্ৰয়োজনত সকলো ভাল লাগে । প্ৰয়োজনীয়তা হেৰুৱালে  সকলো বিৰক্তিকৰ হৈ পৰে‌ । সকলোলৈ ক্ষোভ উপজে । এতিয়াও বাৰু আপুনি  ক'ব পাৰিবনে আপুনি  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে ? আপুনি সঁচাকৈয়ে বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰিব পাৰে  যদি এসপ্তাহ‌ যোৰা জাগললৈ  আপোনাৰ খং নুঠে । যদি আপুনি পুহ মহীয়া জাৰতো বৰষুণত তিতি ভাল পায় । আপুনি মানি লওঁক  প্ৰয়োজনীয়তাত‌ যদি আপুনি প্ৰেমত পৰিছে আপুনি সঁচাই প্ৰেমত পৰিছে সেয়া পোহৰেই হও...

গছৰ পাতে পাতে বতাহ বলিছে                                  গা - মনকে জুৰায় , পখিলা দুটিয়ে উলাহত নাচিছে                                 গাতে গা লগায়। দুপৰীয়া বেলি মূৰৰ ওপৰত                                 সহিব নোৱাৰা ৰ'দ , গছৰ আঁৰত কপৌটি ৰৈইছে                               সহিব নোৱাৰি ৰ'দ। বিলৰ মাজত গঙাৰে চিলনী                             বুৰ দি ফুৰিছে, পাৰতে বহি বগী বগলী          ...

 আলিৰ কিনাৰত সেইয়া ধানৰ পথাৰ সৰু সৰু আলিয়ে দি দুটা মান ল'ৰাই হাতত জলপান লৈ হালোৱাজনৰ ওচৰ চাপিছে। মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই পকা ৰ'দত হাল বাইছে। দুদিন পাছত ,বোকাৰ পানী-মাটিত গাঁৱৰ জীয়ৰী-বোৱাৰীয়ে গুজি দিব বিবিধ ধানৰ কঠীয়া। হাতত কঠীয়া মুঠি লৈ পথাৰে পথাৰে ৰুই মনৰ কথা পাতি, প্ৰাণখুলি হাঁহি উঠি আহে বোকাৰে লুতুৰি -পুতুৰি হৈ। ৰঙা ওঠৰ মিঠা হাঁহি নাজানো কি ভোলালে মন, কলিজাত আঘাত কৰি গ'লাগৈ দূৰলৈ গুছি মনত কিবা প্ৰকৃতিৰ সুবাস এৰি থৈ। ৰুৱণীৰ ৰংৰ হাঁহি কঠিয়াত এৰি থৈ আহা কিনো মনেৰে বতাহত হালে-জালে কাষৰটিৰ স'তে কথা পাতে ৰাংঢালী মনৰ গৰাকী হৈ । অ'মোৰ মনৰ চহকী চহা আনে কিনো বুজিব তোমাৰ কথা তোমাৰ কপালৰ ঘাম তপত ৰ'দত খহি বোকা-পানীত মিলি কৰি দিয়া প্ৰকৃতিৰ অনুপম দান নগ্ন পথাৰ সেউজী কৰি সোণোৱালী হ'ল । তাতেই তোমাৰ সুখ নিদিয়া আনক দুখ এয়ে তোমাৰ জীৱন একেটি উদ্দেশ্য লৈ ফুৰিছা সদায়।                                                           ...

কোনো গীতিকাৰৰ খণ্ড বাক্যত নিজস্ব ৰহণ সানি লৰাটোৱে গাই গ'ল - এটি গান । আজি সি নিজৰ সুৰত সুখি । হাতত হালোৱা এচাৰি ডাল লৈ গৰু কেইটা খেদি ঘাঁহনিখনৰ ফালে লৈ গ'ল। সৌটো গৰখীয়া ল'ৰা। গৰুকেইটা চৰিবলৈ দি সি কঁকালত নিয়া বাঁহীটিত ফু দিলে...  লগে লগে কাঠনীখনে কৈ উঠিল - "অই গৰখীয়া কিনো সুৰ বজালি তই"। নিজম বনৰ মাজৰ নিস্তব্ধ ভংগ কৰি ভাঁহী আহিছে বাঁহীৰ সুৰ। কৃষ্ণৰ বাঁহীৰ সুৰত গোপীয়ে ভোল গৈ নাচি থকা বিমোহন দৃশ্যৰ দৰে ৰাসলীলা কৰিবলৈ তাৰ ওচৰত চৰাই এজনীও নাই। কাৰণ সিযে গৰখীয়া । তাৰ সুৰত ভোল গৈ কোনোবাই ৰৈ শুনিছে,কিন্তু তাক স্বীকৃতি দিবলৈ টান পায়। তাৰ কোনো বংশগত পৰিচয় নাই?  তাৰ এটাই পৰিচয় সি গৰখীয়া । অসমীয়া সমাজৰ বংশগত পৰিচয়ত উচ্চ বংশজাত ল'ৰাৰ স্থান আগ। আই অসমী, সলনি হ'ল সময় ,সলনি হ'ল যুগ! কিন্তু সলনি নহ'ল তোমাৰ পৰম্পৰা ,সমাজ নীতি। এইয়া তোমাৰ দোষ নহয়, দোষ তোমাৰ সন্তানৰ যাৰ কুৎসিত চিন্তাই পলুষিত কৰিছে লুইতৰ দুই পাৰ। কিয় বহন কৰিছা এনে সন্তানক?  যাৰ প্ৰয়োজন নাই বৰ্তমান সমাজত। কি দোষ সেই ল'ৰাটোৰ ?  কাৰণ সি গৰখীয়া শদিয়াৰ পৰা ধুবুৰীলৈকে এইয়াই চলি আ...

সৌৱা মোৰ সন্মুখত বব ধৰিছে এখন নদী দূৰ - দিগন্তলৈ। খুন্দিয়াব গৈ কোনো সাগৰৰ মোহনাত বনাইলৈ ব- দ্বীপ। নামানে বাধা কাৰো, নাথাকে কাৰো বাবে ৰৈ ভাঙি যাই পাৰ, খহাই লৈ কাষৰ বিৰিখ দূৰতে ৰৈ চাই কাষৰীয়াই চকুলো টুকে গামোচাৰ আঁচলতে ; নামি অহা বৰষুণত তিতি। নকৈ বনোৱা ঘৰৰ ছালত জৰ জৰ কৰে ভয়তে কপে বুকু। আহিছে নেকি সেই বান ওচনাই নিবলৈ সকলো মোৰ থাকিম পুনৰ ক'ত উঠি গৈ আমি খুৱাম - পিন্ধাম কি মোৰ ল'ৰা কেইটিক ? পুৱাই ৰাতি, বেলি গৈ উঠে মোৰত তথাপিও দেখা নাই সূৰুযৰ কেচাঁ হেঙুল চতু - দিশে ক'লা ডাৱৰৰ বেৰ প্রাচীৰ হৈ ভবিতব্যতাৰ। পানীতে বুৰি, হেৰুৱাই সকলো চাই দূৰলৈ, আহিছে নেকি কোনো নাও, ফেৰী বা আন কিবা হাতত গুজি দিবলৈ খুদকণ এমুঠি ।                                                                            @  ...

                                                                                    @eAnuvab তোমাৰ আবেলি ৰামধেনুৰ কি মোহময়ী ৰংৰ খেলা, তাকে দেখি ল'ৰা-ছোৱালীটিয়ে পাতিছে তাৰ খেলৰ মেলা। ত্ৰিজগত পতি সলাই ৰূপ হৰি কৰালা অমৃত পান মোহিনী হৈ, আছা ডাঁৱৰৰ আৰেঁ আৰেঁ অদ্ভুত মায়াৰে    ৰংৰ পয়োভৰৰ সৈতে বৈ। পৈণত শিপিনীৰ তাঁতশালত বোৱা গামোচাত থকা বিবিধ যেন ৰং, অৰ্ধবৃত্ত হৈ ওলোৱা আকাশত ডাঁৱৰ তোমাৰ সঙ। তোমাৰ সৃষ্টিত নাই কোনো অৱকাশ দেখিছো সৱে ৰংৰ পয়োভৰ ওফন্দাই আকাশ।                                                                        ...

  চ'তৰ মাজতে, নিজৰ সাবলীল মাতেৰে দিলাহি ব'হাগী বতৰা গছৰ আঁৰে আঁৰে লুকাই প্রেমৰ গীত গাবলৈ ক'ত নো শিকিলা? ভুমুকি মাৰাহি ব'হাগী বতৰা লৈ জনা - নজনা অজনা কাৰণত অসমীয়া প্রাণৰ সঁহাৰি হৈ। ওখ ওখ বিৰিখৰ ডালত বহি পাতৰ মাজতে থাকি তাতে লুকা - ভাকু খেলা কেতেকী লগত তোমাৰ সাৰথি। গাব বিচাৰো এটি গান তোমাৰ দৰে লোকালয় এৰি তুমি চাওঁ তোমাকে জুমি জুমি পুত্র শোকৰ বিৰহ গোৱা অবুজ ভাষাৰে। নিজম দুপৰীয়া গহীন বিজন বনত গোৱা এটি গান বিচাৰি তাৰে তান ফুৰো মই মিলি যোৱা ধীৰ বতাহত। তোমাৰ মাতে সকলোতে তুলে প্রতিধ্বনি ডেকা - বুঢ়া কাণত তাকে ভাবিলৈ মনত হৃদয়ত বাজি উঠে প্রেমৰ ৰাগিণী। 'কুলি' নাম কি গুণত ললা কু কু কৰি সকলোতে উৰি গছ লতা গিৰি নদী সবাকে ভুলালা। কেতেকীৰ দৰে তুমি সুখী, কেও সংসাৰত নাই নিজৰ মাতে সকলোকে সোঁৱৰী নোযোৱা যে আমাক পাহৰি নাম লৈ আহিলা পৰিভ্ৰমী চৰাই। প্রচলিত কথা যে, আহা তুমি পাটকাই পাৰ হৈ আনা তুমি ফুলৰ সুগন্ধি বিয়প...