অনুভৱ

                                                    শ্যামল আৰন্ধৰা মৌন তুমি , যেন শীতৰ দীঘল গভীৰ ৰাত্ৰি নাই কোনো সাৰসুৰ   নিদিবা শংকা নামাতি একো উত্তৰ।   বুজা নাই নে ?   ভাবি লৈ প্রহেলিকা বুলি নে বুজি লোৱা নাই   হৃদয়ৰ বেথা বুলি ?   ভুল নুবুজিবা , শব্দৰ ভঙা - পতাত এইয়া নহয় কোনো কাৰবালা মৰু প্রান্তৰ নালাগে তুমি হাবাথুৰি খাব নালাগে তুমি পিয়াহত আতুৰ হ ' ব।   সেইয়া হয় মাথো   মোৰ পূর্ণিমাৰ হৃদয় মেঘ বিহীন , তৰাৰ সৈতে   তোমাৰ আকাশ ওপচায়।   ভুল নুবুজিবা , এইয়া মোৰ হৃদয়ৰ কবিতা প্রেমৰ ভাষাৰে লিখা , মৰমৰ গীত বোৱাই ৰঙা গোলাপ পাহি লব যাওঁতে কত কাঁইটৰ খোঁচাত লাগি ধৰিছে   চিঠি খনি।   সেই চিঠি পাওঁতে যেন   নিদিবা পৰ্দা তুমি অবুজন নপঠিয়াবা ওভতাই এটি পাহি চিঙি   নাথাকিব তাৰ সৌন্দর্যতা   নপৰিব চকু তাত চিত্রলেখাৰ   ঊষাৰ চুলিত গুজি দিবলৈ।   নাহিব সপোন অনিৰুদ্ধৰ ...

সকলো মাতাল - কোনো সুৰাত, কোনো টকাত মই তেওঁৰ প্ৰেমৰ ৰাগিত মাতাল। মনৰ কথা মনতে ৰই কত ঢৌ উঠে আৰু নামে মনৰ ভয়, সংকোচৰ দৰে অশান্ত মায়াৰ বাবে কব নোৱাৰো মই। তথাপিও এবাৰ বুজি লোৱা - মোৰ অস্থিৰ চকুহাললৈ চাই, মোৰ আৱেগবিহ্বলত উত্তাৱল হৃদয়ৰ ভাষাৰ মায়াজাললৈ চাই। বসন্তে বসন্তে বসুধাক পাঁও যি দৰে মইও পাঁও মোক ঠিক সি দৰে।      যেন -          কুলি - কেতেকীৰ মাতে মুখৰিত           নানা ফুল, কুঁহিপাতে সৰ্জ্জিত           শান্ত নদীৰ দৰে মাৰ্জ্জিত           সুৰুযৰ কেচাঁ হেঙুলৰ দৰে স্নেহিত           গচ্ছিত ফুলৰ দ্বাৰা সুগন্ধিত           জেতুকাৰ দ্বাৰা ৰঞ্জিত            সমুদ্রৰ দৰে একত্রিত           মৌৰ দৰে স্বাদিত            আকাশৰ দৰে বিস্...

উফ্ আৰু কিমান শুনিম বিৰক্তিকৰ শব্দ ! কচম সৃষ্টিকৰ্তাৰ  ধৰ্ষণকাৰীসকলে পাওঁক শাস্তি ভয়ানক দৃষ্টান্তমূলক শাস্তি। অভিশাপ মানৱৰ ৰাজপথত অথবা মুকলি ঠাইত স্ব-চকুৰে দেখা পাওঁক সৱে ইহঁতৰ কৰ্মফল। অনেক আশাবাদী আমি সৱে জঘন্য কৰ্মৰ ফলাফল সাউৎকৰে বাহিৰ হওঁক জিলিকি উঠক প্ৰতিচ্ছবি হয়, ভয়ানক ছবি। কিমান অপেক্ষা কৰিম চাওঁতে চাওঁতে নামি আহিছে  অমানিশা চৌদিশে শ্ৰৱন ইন্দ্ৰিয় যেন অকামিলা হৈছে নিলজ্জহঁতৰ অপকৰ্মৰ বতৰা পাই। ক'ৰবাত জাতিৰ মেৰুদণ্ডস্বৰূপ ডেকা অভিশপ্ত বুঢ়াও কিছুমান পিছপৰি থকা নাই এই কৰ্মত নিজকে লাজ লাগিছে জীৱশ্রেষ্ঠ হিচাপে । আধাফুলা কলিটিৰ দৰে যৌৱনত ভৰি নিদিওতেই বলি হয় নিষ্পাপ শিশু  বলি হয় অচল বুঢ়ীওঁ  ৰেহাই নাপায় আনকি জন্তুওঁ । হিংস্রক জন্তুৰ দৰে টানি-হিচড়ি যাতনা দিয়াৰ লগতে মৃত্যুৰ স্বাদ সহস্রগুণ কৰে  জুই জ্বলাই অথবা ডিঙিটিপি নৰখাদক অমানুহকেইটাই । ধৰ্ষিতাৰ হৃদয় উপত্যকা দ্বিখণ্ডিত হয় সোনোৱালী সপোন আৰু আশাবোৰ চূৰমাৰ হয় ক্ষণিকতে হৃদয় বিদাৰক ক্রন্দ্ন ভাঁহি উঠে চিৰকাল । পাশৱিক অত্যাচাৰ কৰি হত্যা কৰাৰ পিছতো ভ্রমি ফুৰে মুকলি আকাশৰ তলত সহ্য নহয় আনকি মাতালৰো মনুষ্যকুলৰ কলংক কেইটাই শাস...

পুৱতিৰ চেচাঁ বতাহজাকত নানা ৰঙী ফুলনিৰ পৰা সৰি পৰিছে ফুল। নিয়ৰে তিয়াই যোৱা দুবৰিবন কেইডালত ল'ৰি ঢাপৰি থকা থুনুক-থানাক ভৰি কেইটাৰ পৰশ পৰা নাই। অপেক্ষাকৃত চিন্তাত মছগুল হৈ ৰৈ আছে। ঘৰৰ কণপোনাটিৰ অসুখ। মাকে মনে মনে চিন্তা কৰি বহি আছে নিৰলা দুখীয়া পজাঁ অন্ত নপৰা দুখৰ সতে সমস্যা ওলাই থাকে আৰু থাকিব। ভগৱানৰ বাৰু চকু নপৰেনে ? পৃথিবীত কিবা আমিহে আছো নি? কিমান মানুহৰ সমস্যা ! তথাপিও আশা থাকিল মনত ভগৱানৰ চকু পৰিলেই হয়। মেটমৰা ডাঙৰীৰ জিৰ্ জিৰ্ শব্দ কৰিব সময় হোৱা নাই। ফুলনিত থকা ফুলৰ গোন্ধ বিয়পি পৰিছে কিন্ত গোন্ধত অমৃত ৰস নাই । কণপোনাটিৰ নাকৰ স্পৰ্শ ফুলৰপাহিত হোৱা নাই । এটি কলি আৰু এপাহ ফুল চিঙি মাকৰ হাতত এইকেইদিন দিয়াই নাই। তাৰ যে অসুখ! আজি বতাহ জাকেও মৌন ভাৱে মন্থৰ গতি লভিছে। আলিৰে যোৱা আৰু ঘৰৰ মানুহক গা-চাদৰখন টানি ধৰিবলৈ খাটনি কৰা নাই। ভতুৱা কুকুৰটোৰ ভোকভোকনি বৰ্তমান বন্ধই, খেৰত গাত কৰি সোমাই সি ডিঙি মেলি চাইছে জানোছা কণপোনা খেলিবলৈ আহিছে। মাকৰ উমাল বুকু আজি উদং মা মা কৰি মতা মৌ সনা মিঠা মাতৰ ধ্বনি বন্ধ হৈ আছে আনানুষ্ঠুপিয়াকৈ বন্ধ হোৱা দৈনন্দিন কাৰ্যপ্ৰণালিৰবোৰৰ নিয়ম মিলা নাই। মনৰ উগুল-থুগ...

ভালপাওঁ তোমাক বুজাব নোৱাৰাকৈ হিয়াত সোমালা  গুপনে গুপনে পচোৱা হৈ.... মোৰ সাহস নাই জানা তোমাক ক'ব পৰাকৈ ভয় হয় কিজানিবা অনাদৰ কৰি গুছি যোৱা বহু দুৰলৈ ভাৱিলেই বুকু কপি যায় জানা কেনেকৈ থাকিম মই তোমাক নেদেখাকৈ সেয়ে ...... ভাৱিছো একো নকওঁ তোমাক থাকা তুমি তোমাৰ জীৱনৰ লগত আৰু মই... মই থাকিম সংগোপনে তোমাৰ ছায়া হৈ... মোৰ সৰু সৰু সুখৰ তোমাক অংশীদাৰ কৰিম কিন্তু তোমাৰ দুখ বোৰ মই সামৰিম |  জানানে.. বৰ কষ্ট হয় অ' যেতিয়া তোমাক আনৰ লগত দেখো ভিতৰি ভিতৰি মৰহি পৰো মই কিন্তু কি জানা একপক্ষীয় প্ৰেমৰ বোলে বহুত শক্তি হাঁহি হাঁহি লুকুৱাব পাৰে বুকুৰ বেদনাখিনি.. কেতিয়াবা খুওব খং উঠে তোমালৈ কিয় নুবুজা তুমি মোৰ মনৰ কথা কিয়...কিয় নেদেখা মোৰ দুচকুত ভালপোৱাৰ ভাষা সকলো কথা জানো ক'ব লাগে.....? অভিমানত মুখ ফুলাই থাকিবৰ মন যায় তেতিয়া কিন্তু.... সেয়াও যে কৰিব নোৱাৰো মই তোমাৰ মাতত কি এনে সন্মোহিনী আছে শুনিলেই পমি যাঁও ক'লৈ যে উৰি যায় মোৰ খং ভাৱিয়েই পাৰ নাপাওঁ..... ফাগুনে লঠঙা কৰা গছজোপাটো থাকে প্ৰত্যয়, প্ৰত্যাশা আৰু সম্ভাৱনা মোৰ জীৱনত যে একোৱেই নাই কোনোদিন নুফুলে তাত ৰঙীন ফুল কোনোদিন নালাগে জেতুকাৰ বোল... কো...

  ৰিমঝিম বৰষুণ জাকে `     নমাই আনিলে শাওণৰ বতৰা |           কলিয়া মেঘৰ দূত হৈ সাক্ষী দিলে                     মেঘালী কলহৰ কাণে ঢলা                               শাওণৰ এজাক বৰষুণ || বতাহ-ধুমুহা বৰষুণে , বিজুলী মাহীৰ সতে              উদুলি-মুদুলি , আকাশে মাদল বায় |                    যেন বাৰিষাৰ উৰুকা ঐনিতম গায় |                          ভেকুলীয়েও আনন্দত বাৰিষাৰ                                    ৰাগ টানি টোৰ-টোৰায় || শাওণৰ বৰুণ যুগীয়া আকাশত            এতিয়া মেঘৰ সবাহৰ গুম-গ...

হাজাৰ বন্দুক বাৰুদে কৰিব নোৱাৰে যি এটা কলম অকলেই এক অক্ষৌহিণী। জাতিৰপিতা মহাত্মা গান্ধী " অহিংসাই পৰম ধৰ্ম " তেওঁৰ মূল বাণী । অসহযোগ আন্দোলনেৰে ভাৰতবাসীক উজ্জীবিত কৰি দেশৰ স্বাধীনতা আনি থৈ গৈছে আমালৈ সোনালী ভাৰত গঢ়ি। ইংৰাজৰ বৈজ্ঞানিক প্ৰযুক্তি পৃথিৱীত ৰাজ্য পতা নিজ দখললৈ নিয়া তেওঁলোকৰ যি কুবুদ্ধি সকলো ধূলিসাৎ কৰাৰ মূলতে আছিল কলমৰ বিৰাট মহান শক্তি ।।।।।।                                 ✍   জিলমিল জোনালী                                                   বৰপলহা ,  বাইহাটা চাৰিয়ালি

ধুনীয়া আমি ধুনীয়া  হয় , আমি ধুনীয়া আপুনি , মই,আমি আপুনি আপোনাৰ ধৰণেৰে আৰু মই মোৰ । আপোনাৰ ৰামধেনু ভাল লাগেনে? আপোনাৰ ফুল ভাল লাগেনে, ৰঙা , নীলা, হালধীয়া আদিবোৰ? আপোনাৰ পৰ্বত, পাহাৰ, মালভূমি, সমভূমি, নদী, গছ , সাগৰ , আকাশ চাই ভাল লাগে? মোৰ ভাল লাগে । প্ৰকৃতিপ্ৰেমী হয় নে নহয় নাজানো  কিন্তু প্ৰাকৃতিক ভিন্নতা মোৰ প্ৰিয় । সকলো ধুনীয়া ভিন্নতাৰ সাঁজত  সকলো আপুনি ,মই ,আমি ... ধুনীয়া হোৱাৰতো সংজ্ঞা নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া হ'বলৈ আন দহজনৰ স্বীকৃতিৰ প্ৰয়োজনীয়তাও নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ মাজতে । আপুনি প্ৰথমে নিজক ধুনীয়া বুলি মানি লওঁক । তাৰ পাছত আনক । মাত্ৰ..…তুলনা নকৰিব ।  আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ ধৰণেৰে  আৰু মই মোৰ ধৰণেৰে ।  ✍️ ঋতুপৰ্ণা দত্ত

প্ৰিয়তম সখা মোৰ সুখ-দুখ ,বিপদ-আপদৰ বেলিকা  সংগী হৈ তুলি ধৰে যি সেয়া সখা মোৰ যাৰ ডেউকাৰ তলত নিচিন্তকৈ বাস কৰো সেয়া সখা মোৰ কজলা জামুৰ বৰণ লোৱা পোহৰ বোৰটো ছায়া হৈ সাহস দিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ  বিস্বাস অবিস্বাসৰ দুমোজাত ৰৈ থকা সময়ত আস্বাসেৰে আগুৱাই নিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ... হে , মোৰ প্ৰিয়তম সখা  বজাই যোৱা তোমাৰ সুৰিয়া বাঁহিৰ সপ্তসুৰৰ ৰাগ সেই সুৰৰ তালত তাল মিলাই আগবাঢ়িব মোৰ বেসুৰা জীৱনে  প্ৰতিটো সম্ভাৱনাময় বাট...।                                🖎 দীপিকা গোহাঁই ফুকন

শীতৰ ঠৰঙা লগা সময়ক  বিদায় দি এসোপা সেউজীয়া সপোনৰ বুকুচাত আহে প্ৰগলভা বসন্ত লগত লৈ আহে প্ৰকৃতিক ৰঙীন ৰঙেৰে বুলোৱা সীমাহীন চিত্ৰ । বোকা মাটিৰ মতলীয়া সুৱাস উলোন্দা আকাশক বলিয়া কৰা বাউলী বতাহ বতাহত প্ৰাণ আহে প্ৰাণত উশাহ আৰু উশাহত আশা বোৰে  এটি বালিমাহী চৰাই হৈ দেও দি নাচে.... শুকান পথাৰ খনে দেখে উৰ্বৰা হোৱাৰ সপোন সগৰ্ভা হোৱাৰ হেপাঁহত খৰশ্ৰুতা ততিনীৰ উন্মনা নাচোন কৃষকৰ মুখত ফুটি উঠে বনগীতৰ অমিয়া সুৰ কাণত অহৰহ বাজি থাকে পথাৰৰ ৰাগি লগা এটি চিনাকি সুৰ । হয়,মই বসন্তৰ বাউলী প্ৰিয়া কেতেকীৰ বিননিটো পুনঃমিলনৰ প্ৰতিশ্ৰুতি বিচাৰি পায় আনন্দত নাচে এধানি হিয়া হুমুনিয়াহত পৰিণত হোৱা আশা বোৰে যেন এতিয়াই  টগবগীয়া এটি সপোন হৈ আল্পনা আঁকে পুনৰ জীৱন যুজত জয়ী হোৱাৰ.....।                                                                                 ✍  দীপিকা    ...

ক'ৰ পৰা আহিছা জোনাকী.... ? এই আন্ধাৰ নিশা...! নিয়ৰ কণা দুচকুত ভৰা.... আকৌ জোনাকী কিহৰ বতৰা ? আবেলিৰ সময়ছোৱাত আহিবাচোন জোনাকী  ক'ম তোমাক হৃদয় অগ্নিৰ বতৰা  অকলশৰীয়া নৈ খনকনো কিমান দিম হৃদয়ভৰা অগ্নিৰ বতৰা ! আবেলি আকাশত দিশহাৰ পক্ষী জনীও বিচাৰি পালে নিজৰ ঠিকনা  এই সংগ্ৰামি জীৱনৰ পথ বিচাৰিফুৰা  মই জনে নাজানো নিজৰ ঠিকনা।  কলীয়া ডাৱৰে আৱৰা, ধুমুহা গাজনিৰ মাজত মই আজি অকলশৰীয়া জোনাকী  এমুঠি পোহৰৰ বাত খুপিযাই ফুৰিছো  এই নিৰিবিলি আন্ধাৰ নিশা।।                                                                                🖎   অখিল তালুকদাৰ                                         ➖➖➖➖➖➖➖➖ ➖➖➖➖

আপুনি ক'লে ‌আপুনি‌ বাৰে বাৰে  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে । বৰষুণত তিতি প্ৰশান্তি লভে। মই শুনিলোঁ ।‌ আপুনি কি ভাবে আপুনি ক'ব  আৰু মই মানি লম ! জুলাই মাহৰ গা পুৰা ৰ'দৰ পাছত আবেলিৰ বৰষুণজাক  সকলোৰে ভাল লাগিব পাৰে‌ । একেবাৰে সৰল‌ ইয়াত ‌জটিলতা নাই। পুহমহীয়া ঠেঁটুৱে ধৰা জাৰত বৰষুণ বাৰু আপোনাৰ ভাল লাগেনে? বৰষুণত এবাৰ তিতি চাবলৈ  আপোনাৰ মন যায়নে ? আপুনি বহেনে ৰ'দ পিঠিত লৈ  আপোনাৰ চোতালত ? আপুনি নক'লেও মই জানো তেতিয়া আপোনাৰ ৰ'দ ভাল লাগে । জুইৰ সেঁকৰ প্ৰেমত পৰে আপুনি । কি জানে ! আপুনি শুনিবলৈ  বেয়া পাব পাৰে । মানি ল'ব নিবিচাৰিব পাৰে । কিন্তু সঁচাটো এইয়াই  যে প্ৰয়োজনত সকলো ভাল লাগে । প্ৰয়োজনীয়তা হেৰুৱালে  সকলো বিৰক্তিকৰ হৈ পৰে‌ । সকলোলৈ ক্ষোভ উপজে । এতিয়াও বাৰু আপুনি  ক'ব পাৰিবনে আপুনি  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে ? আপুনি সঁচাকৈয়ে বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰিব পাৰে  যদি এসপ্তাহ‌ যোৰা জাগললৈ  আপোনাৰ খং নুঠে । যদি আপুনি পুহ মহীয়া জাৰতো বৰষুণত তিতি ভাল পায় । আপুনি মানি লওঁক  প্ৰয়োজনীয়তাত‌ যদি আপুনি প্ৰেমত পৰিছে আপুনি সঁচাই প্ৰেমত পৰিছে সেয়া পোহৰেই হও...

গছৰ পাতে পাতে বতাহ বলিছে                                  গা - মনকে জুৰায় , পখিলা দুটিয়ে উলাহত নাচিছে                                 গাতে গা লগায়। দুপৰীয়া বেলি মূৰৰ ওপৰত                                 সহিব নোৱাৰা ৰ'দ , গছৰ আঁৰত কপৌটি ৰৈইছে                               সহিব নোৱাৰি ৰ'দ। বিলৰ মাজত গঙাৰে চিলনী                             বুৰ দি ফুৰিছে, পাৰতে বহি বগী বগলী          ...

 আলিৰ কিনাৰত সেইয়া ধানৰ পথাৰ সৰু সৰু আলিয়ে দি দুটা মান ল'ৰাই হাতত জলপান লৈ হালোৱাজনৰ ওচৰ চাপিছে। মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই পকা ৰ'দত হাল বাইছে। দুদিন পাছত ,বোকাৰ পানী-মাটিত গাঁৱৰ জীয়ৰী-বোৱাৰীয়ে গুজি দিব বিবিধ ধানৰ কঠীয়া। হাতত কঠীয়া মুঠি লৈ পথাৰে পথাৰে ৰুই মনৰ কথা পাতি, প্ৰাণখুলি হাঁহি উঠি আহে বোকাৰে লুতুৰি -পুতুৰি হৈ। ৰঙা ওঠৰ মিঠা হাঁহি নাজানো কি ভোলালে মন, কলিজাত আঘাত কৰি গ'লাগৈ দূৰলৈ গুছি মনত কিবা প্ৰকৃতিৰ সুবাস এৰি থৈ। ৰুৱণীৰ ৰংৰ হাঁহি কঠিয়াত এৰি থৈ আহা কিনো মনেৰে বতাহত হালে-জালে কাষৰটিৰ স'তে কথা পাতে ৰাংঢালী মনৰ গৰাকী হৈ । অ'মোৰ মনৰ চহকী চহা আনে কিনো বুজিব তোমাৰ কথা তোমাৰ কপালৰ ঘাম তপত ৰ'দত খহি বোকা-পানীত মিলি কৰি দিয়া প্ৰকৃতিৰ অনুপম দান নগ্ন পথাৰ সেউজী কৰি সোণোৱালী হ'ল । তাতেই তোমাৰ সুখ নিদিয়া আনক দুখ এয়ে তোমাৰ জীৱন একেটি উদ্দেশ্য লৈ ফুৰিছা সদায়।                                                           ...