অনুভৱ

  তোমাক ভাল  পাওঁ বাবেই পৃথিৱী খন  ধুনীয়া দেখোঁ  সেউজীয়াত সপোন  বিচাৰি পাওঁ । নালাগে! জানিব নিবিচাৰো  প্ৰেমৰ গভীৰতা কিমান?  তোমাক ভাল পাওঁ বাবেই  হৃদয়ৰ পৰা নিগৰে  কবিতাৰ শিৰোনাম , অনুভৱ বোৰ শব্দ হৈ গুঞ্জৰিত হয়  এটি মিঠা অনুৰাগ । তোমাক ভাল পাওঁ বাবেইটো  নিজকে শিকিবলৈ লৈছো  জীৱনটো ৰঙীণ,আছে হেঁপাহৰ ৰং  যি ৰঙেৰে আঁকিব পাৰি সাতোৰঙী  ৰামধেনু , সপোনৰ দলিচা পাৰি । নিবেদিতা দাস কলিতা ( নলবাৰী)  ----------------------------------

ভালপোৱা চকুপানী বোৰে অহৰ্নিশে তোমাকেই  বিচাৰে, যিদিনাৰ পৰা তুমি আঁতৰি গ'লা ! ভালপোৱা বোৰ যিদিনা আহিছিল মোৰ মন ফুলনিৰ ফুলবোৰে নতুনকৈ পাহি মেলিছিল, জোনাকবোৰ বুকুত নতুনকৈ গজিছিল,  নৱ অংকুৰিত  হৃদয়ৰ পাহে পাহে বগাইছিল কাজলি হৃদয়ৰ ছাঁ। চৰাইৰ কাকলিয়ে মোৰ ৰাতিপুৱা বোৰ সজাইছিল, আবেলিৰ ৰামধেনুৰ সেন্দুৰীয়া তুলিকাত আকিঁ লৈছিলো   ভালপোৱাৰ হেঙুলীয়া ছৱি। নিশাবোৰে সিচিঁ দিয়া জোনাক বিভোৰ হৃদয়ত ৰচিছিলো প্ৰতিশ্ৰুতিৰ অলেখ পৰাণ জুৰুৱা গীত এতিয়াটো তুমি নাই, ভালপোৱা বোৰো সেয়ে অহা বাটে   গ'ল। থৈ গ'লা মাথো মোৰ ৰিক্ত পৃথিৱীত সেন্দুৰীয়া কিছু যুগমীয়া স্মৃতি। প্ৰতিশ্ৰুতিৰ প্ৰতিচ্ছবিখন অকলেই পৰি ৰ'ল। তাকেই থৈছো সামৰি সুতৰি, যতনেৰে এতিয়াও  থৈছো আবৰি। ৰঞ্জুলা শৰ্মা

মোৰ ডায়েৰীৰ ভাঁজত তুমি দিয়া চিঠি  আৰু মায়াৱী ছবিবোৰৰ আৰ্তনাদ শুনিলো আজি আকৌ বহু দিন অন্তত, জানা...! তুমি লিখা মধুৰ বাণীবোৰে মোক কন্দৱাই হে এৰে ! তুমি তো আজি সুখী নো কলিজা...? মই তোমাৰ হ'ম বুলি আশা পথেৰে সদায়েই আগবাঢ়িছিলা তোমাক মই পাহৰিম বুলি ভয়তে... কতো না শপথেই খুৱাইছিলা !  কিমান যে বৰ্ণিত আছে তোমাৰ হিয়া ভাষা মোৰ জখমী মনৰ ৰক্তাক্ত হৃদয়খনত, হয়তো তুমি নাজানো ! তুমি গুচি গ'লা আনন্দত আৰু মই ক্লান্ত ভাৱনাত কিদৰেই ৰাখোঁ জীয়াই তোমালৈ দিয়া কথা ! সপোনত উৰিছিলো দুয়ো কল্পলোকতেই বাস কৰিছোঁ, বহু চিন্তাতেই যেন কৈছিলা তুমি... ধুমুহা আহিলে হাতে হাত ধৰিম বৰষুণ দিলে একেলগেই তিতিম কষ্ট চুলে একেলগে কান্দিম দুখ সাগৰত ককবকালে সাৱটি ধৰি একেলগেই মৰিম ! হয়...! আজি চকুলোত ভাহিছো স্মৃতি সাগৰতো ডুবিছো নাই...! স্মৃতিৰ বন্তি গছ জ্বলি জ্বলি শেষ হোৱা নাই যেন কেৰাচিন,পেট্ৰোল পৰা দি  আৰু বেছি হে জ্বলি উঠিছে  গছজোপা লহপহকৈ। সঁচাকৈয়েই....! আজি পৃথিৱীখন নিষিদ্ধ লাগে তুমিহীন কিদৰেই বুজাওঁ....! ঠিকনা বিহীন যেন হৈ পৰিছে মোৰ জীৱন; তোমাৰ বাসনা তৃপ্তিৰ  পগলা ভাৱিছিলা হয়তো মোক; পেলনীয়া আৱ...

তুমি মোৰ জীৱনৰ  এটি সৰু তৰা, তোমাৰ মাজতে আছে মোৰ মৰমৰ ধৰা। তুমি হাঁহিলে মোৰ  বিষাদ আতৰে, তোমাৰ চকুলোৱে মোক নিমিষতে মাৰে। তোমাক পাবলৈ মোৰ মন ব্যাকুল, মৰম তোমাৰ বাবে আছে বিপুল। জীৱনৰ লগৰী হৈ তুমি থাকিবা, জনমে জনমে মোৰ  মৰম লবা। কাহানিও তুমি প্ৰিয়া আতৰি নাযাবা, সপোনৰ ঘৰ ভাঙি হেৰাই নাযাবা। যুগে যুগে তোমাক মই কাষতে বিচাৰোঁ, মোৰ দুখৰ পৰত মই তোমাক হাততে বিচাৰোঁ। হেৰাই নাযাবা প্ৰিয়া হেৰাই নাযাৱা, জনমে জনমে তুমি হৃদয়তে থাকিবা। সৃষ্টি প্ৰকাশ (মৰিগাঁও) ==================

মানিছো আপুনি হাজাৰবাৰ প্ৰেমত পৰে । মানিছো প্ৰত্যেক বাৰেই এনেকুৱা লাগে যে প্ৰথমবাৰ প্ৰেমত পৰিছে । মানিছো উৰিবলৈ আকাশখন বিশাল  কিন্তু মনত ৰখা ভাল দিনৰ শেষত উভতিবলৈ  এটা নিৰ্দিষ্ট ঠিকনা লাগে । সাতঘাটত মন এৰি অহাৰ পৰিণতিত যদি নিষিদ্ধ হয় আপোনাৰ প্ৰৱেশ সেই নিদিৰ্ষ্ট ঠিকনাত ক'ত কাটিব আপোনাৰ শীতৰ সেমেকা ৰাতি । ঋতুপৰ্ণা দত্ত   -----------------------

হঠাৎ..... এজাক বলিয়া বতাহে অজানিতে লৈ আহিল তোমাৰ বতৰা নুশুধো বুলিও শুধো তোমাক ভালে আছানে ? জানো  উত্তৰৰ সলনি আহিব কোনো বেপেৰুৱা শব্দৰ সমাহাৰ সেয়ে... আজিৰ পৰা নলওঁ আৰু তোমাৰ বাতৰি সদায় দিয়াৰ দৰে সন্ধিয়াৰ প্ৰাৰ্থনাত গুজি দিম এখিনি আশা মই কাষত নাথাকিলেও ঈশ্বৰ সদায় তোমাৰ সঙ্গত থাকিব মোৰ সভক্তিৰ প্ৰাৰ্থনাই  তোমাক বিপদৰ পৰা আজুৰি আনিব মোৰ আন্তৰিকতা ভৰা বিশ্বাসে সদায় তোমাৰ কুশল বাতৰি ল'ব । তুমি নিবিচাৰিলেও  মোৰ শুভকামনা সদায় তোমাৰ লগত থাকিব সেউজ বুলিয়া এটি ছাঁয়া হৈ আন্ধাৰ নিশাৰো সঙ্গী হ'ব ।                               দীপিকা গোহাঁই ফুকন -----------------------------

প্ৰেম জানো খুজিলেই দিব পাৰি ? প্ৰেম জানো বিচাৰিলেই পাব পাৰি ? প্ৰেমৰ যে বহুত দাম !! ধনেৰেও কিনিব নোৱাৰি । আজীৱন বৈ থাকে তৃষাৰ নৈখনি নিৰৱে,হৃদয় পৃথিৱীত, বাট চাই নিৰৱধি স্বাস্বত এক হৃদয় স্পন্দন য'ত প্ৰেম জিৰাব খোজে । উপচাই দিব প্ৰেমে আশ্ৰিত  উপকূল,  যদিহে পাই নিঃস্বাৰ্থ মৰমৰ নিবিড় নিৰাপত্তা । নীলিম, সুন্দৰ প্ৰেমৰ মনাকাশ বিশাল হৃদয়ৰ অপূৰ্ণ হাবিয়াস ।  প্ৰেম যে এনেকুৱাই ,পাৰ্থিব ৰঙেৰেও বোলাব নোৱাৰি । ৰঞ্জুলা শৰ্মা                                                                                                               গুৱাহাটী। ----------------------------

উৰুঙা উৰুঙা হৃদয়ৰ অনুভৱ, কিবা এটা হেৰুৱাৰ অজুহাতত সময়বোৰ বাগৰিছে | অলিখিত প্ৰেম কাহিনী লিখিবলৈ মোৰ সাহস নাই, তথাপি লিখিছো কঁপা কঁপা আঙুলিৰে অনুভূতিবোৰ শিলৰ দৰে কঠিন । ভাবিছিলোঁ তোমাৰ মৰমৰ পৰশত মোৰ বুকুত ফুলিব এপাহি প্ৰেমৰ ৰজনী গন্ধা ।  তোমাৰ মৰমৰ উষ্ণ আলিংগনত তপত নিশ্বাসত  বৰফ হৈ গলিব মোৰ মৰমবোৰ হেঁপাহবোৰ   নালাগে দিয়া অনামী সম্পৰ্ক এটি নাম দিবলৈ ৷ পৰিচয়বিহীন হৈয়ে এটা সুন্দৰ গীত হৈ  আজীৱন কলিজাত বাজি ৰওঁক তাৰ সুৰ  |  যদিওবা সাহসে  নুকুলাই তোমাৰ হিয়া  জাতি-ভেদ, ধনী -দুখীয়া, উচ্চ-নীচৰ প্ৰাচীৰ ভাঙি  সমাজৰ আগত আমাৰ প্ৰেমৰ সম্পৰ্কে সবল যুক্তি   দাঙি ধৰি  মোক তোমাৰ আজীৱন জীৱন লগৰী কৰি ল'বলৈ                                                                 তেন্তে নালাগে থাকক দিয়া     আমাৰ প্ৰেমক তুমি গোপনে              ...

তোমাৰ কথাবোৰ ভাল লাগে, সপোনৰ এজাক মিঠা বৰষুণ সৰে ৷ বৰষুণত তিতি খুব ভাল পাওঁ, "দুখৰ চকুলো বাগৰিলেও দেখি ৰূপালী মালা সুখৰ" ৷ তোমাৰ কথাবোৰ ভাল লাগে  নিবিড় মায়া সনা, ভাগৰুৱা পখিটি জিৰাবলৈ  বিচাৰি পাই  মনৰ ঠিকনা ৷ তোমাৰ কথাবোৰ ভাল লাগে, সময়-ঘড়ী উটি যায় কেনিবা; অপবাদ থকা শিলুৱা হিয়াত  গজি উঠে সেউজীয়া ৷ তোমাৰ কথাবোৰ ভাল লাগে, তুমি ভাল নাপাওঁ বুলি ক’লেও বেয়া নালাগিব ৷ গজি উঠিব অপেক্ষাৰ অনন্ত বৃক্ষ, শুনি থাকিম বতাহত লাগি অহা কথাবোৰ, শুনিবলৈয়ে ৰৈ থাকিম ৷ তোমাৰ কথাবোৰ ভাল লাগে ৷ অমৰদীপ কলিতা

আতোলতোল অনুভূতিয়ে গঢ় দিয়ে বন্ধুত্ব বন্ধুত্বৰ এনাজৰীডাল সঁচাকৈয়ে বৰ দৃঢ় অবিৰত নৈৰ দৰে বৈ যায় জীৱনত বিছিন্ন নহয় প্রকৃত বন্ধুত্ব আজীৱন জগতত । হিয়াৰ আমঠু হৈ সুখ-দুখৰ সমভাগী হয় শিৰোমণি জ্ঞান কৰে উভয়ে মুমূৰ্ষু অৱস্থাতো যৎপৰোনাস্তি প্রয়ায়ৰ তিলমানো নকৰে অপচয় । মিছা বন্ধুত্ব সঘনাই হয় লাংপাং কথাৰে উগুল-থুগুল কৰে হৃদয়ৰ মণিকোঠাত আৱদ্ধ নহয় যাতনা পৰ্যন্ত কৰি সাউৎকৰে যায় গুচি মুছাফিৰ সদৃশ । বাহাৰুল ইছলাম (শিক্ষক)

  এৰি অহা দিনবোৰ অতীতৰ বুকুত সঁপি দিছোঁ আজি স্মৃতি বোৰ ৰোমন্থন কৰি তোমালৈ লিখিছোঁ..... কাগজৰ পৃষ্ঠাখন শব্দৰে ভৰাই তুলিব পাৰি কিন্তু! আজিচোন লিখোঁ বুলিও লিখিব পৰা নাই হাতৰ কলমটি বাৰে বাৰে ৰৈ গৈছে অনুভৱ বোৰ দুচকুলৈ আহি কাগজত পৰিছে বহু কথা আছিল তোমাক কবলৈ পিছে লিখিবই যে পৰা নাই নিলিখা বোৰো চাগে তুমি বুজিবাই তোমাৰ সুখ বোৰ মই তোমাৰ অজানিতে মোৰ জীৱনৰ মোৰ হাঁহি কৰি লম তুমি যতেই থাকা তোমাৰ দুখ বোৰ মই মোৰ মাজতেই সামৰি থম মই টো নোৱাৰিম তোমাক আজি দেখা দিব .... মোৰ যে সেইদিনাই সকলো শেষ হৈ গল তুমি আনৰ হোৱা কথাতেই মোৰ বুকু খনি উকা হৈ ৰল নোৱাৰোঁ নিলিখো ! মোৰ চিঠি খনি কালি তোমালৈ ডাকত দিব নোৱাৰোঁ ।                              Chi Mi Phukon

ভালপাওঁ তোমাক বুজাব নোৱাৰাকৈ হিয়াত সোমালা  গুপনে গুপনে পচোৱা হৈ.... মোৰ সাহস নাই জানা তোমাক ক'ব পৰাকৈ ভয় হয় কিজানিবা অনাদৰ কৰি গুছি যোৱা বহু দুৰলৈ ভাৱিলেই বুকু কপি যায় জানা কেনেকৈ থাকিম মই তোমাক নেদেখাকৈ সেয়ে ...... ভাৱিছো একো নকওঁ তোমাক থাকা তুমি তোমাৰ জীৱনৰ লগত আৰু মই... মই থাকিম সংগোপনে তোমাৰ ছায়া হৈ... মোৰ সৰু সৰু সুখৰ তোমাক অংশীদাৰ কৰিম কিন্তু তোমাৰ দুখ বোৰ মই সামৰিম |  জানানে.. বৰ কষ্ট হয় অ' যেতিয়া তোমাক আনৰ লগত দেখো ভিতৰি ভিতৰি মৰহি পৰো মই কিন্তু কি জানা একপক্ষীয় প্ৰেমৰ বোলে বহুত শক্তি হাঁহি হাঁহি লুকুৱাব পাৰে বুকুৰ বেদনাখিনি.. কেতিয়াবা খুওব খং উঠে তোমালৈ কিয় নুবুজা তুমি মোৰ মনৰ কথা কিয়...কিয় নেদেখা মোৰ দুচকুত ভালপোৱাৰ ভাষা সকলো কথা জানো ক'ব লাগে.....? অভিমানত মুখ ফুলাই থাকিবৰ মন যায় তেতিয়া কিন্তু.... সেয়াও যে কৰিব নোৱাৰো মই তোমাৰ মাতত কি এনে সন্মোহিনী আছে শুনিলেই পমি যাঁও ক'লৈ যে উৰি যায় মোৰ খং ভাৱিয়েই পাৰ নাপাওঁ..... ফাগুনে লঠঙা কৰা গছজোপাটো থাকে প্ৰত্যয়, প্ৰত্যাশা আৰু সম্ভাৱনা মোৰ জীৱনত যে একোৱেই নাই কোনোদিন নুফুলে তাত ৰঙীন ফুল কোনোদিন নালাগে জেতুকাৰ বোল... কো...

ধুনীয়া আমি ধুনীয়া  হয় , আমি ধুনীয়া আপুনি , মই,আমি আপুনি আপোনাৰ ধৰণেৰে আৰু মই মোৰ । আপোনাৰ ৰামধেনু ভাল লাগেনে? আপোনাৰ ফুল ভাল লাগেনে, ৰঙা , নীলা, হালধীয়া আদিবোৰ? আপোনাৰ পৰ্বত, পাহাৰ, মালভূমি, সমভূমি, নদী, গছ , সাগৰ , আকাশ চাই ভাল লাগে? মোৰ ভাল লাগে । প্ৰকৃতিপ্ৰেমী হয় নে নহয় নাজানো  কিন্তু প্ৰাকৃতিক ভিন্নতা মোৰ প্ৰিয় । সকলো ধুনীয়া ভিন্নতাৰ সাঁজত  সকলো আপুনি ,মই ,আমি ... ধুনীয়া হোৱাৰতো সংজ্ঞা নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া হ'বলৈ আন দহজনৰ স্বীকৃতিৰ প্ৰয়োজনীয়তাও নাথাকে । আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ মাজতে । আপুনি প্ৰথমে নিজক ধুনীয়া বুলি মানি লওঁক । তাৰ পাছত আনক । মাত্ৰ..…তুলনা নকৰিব ।  আপুনি ধুনীয়া আপোনাৰ ধৰণেৰে  আৰু মই মোৰ ধৰণেৰে ।  ✍️ ঋতুপৰ্ণা দত্ত

প্ৰিয়তম সখা মোৰ সুখ-দুখ ,বিপদ-আপদৰ বেলিকা  সংগী হৈ তুলি ধৰে যি সেয়া সখা মোৰ যাৰ ডেউকাৰ তলত নিচিন্তকৈ বাস কৰো সেয়া সখা মোৰ কজলা জামুৰ বৰণ লোৱা পোহৰ বোৰটো ছায়া হৈ সাহস দিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ  বিস্বাস অবিস্বাসৰ দুমোজাত ৰৈ থকা সময়ত আস্বাসেৰে আগুৱাই নিয়ে যি সেয়া সখা মোৰ... হে , মোৰ প্ৰিয়তম সখা  বজাই যোৱা তোমাৰ সুৰিয়া বাঁহিৰ সপ্তসুৰৰ ৰাগ সেই সুৰৰ তালত তাল মিলাই আগবাঢ়িব মোৰ বেসুৰা জীৱনে  প্ৰতিটো সম্ভাৱনাময় বাট...।                                🖎 দীপিকা গোহাঁই ফুকন