অনুভৱ

এখন অৰণ্যৰ কবিতা       এজাক বৰষুণৰ বাবে ৰৈ ৰৈ       আৰণ্যখন শুই পাৰিছিল      পাখি লগা ডাৱৰবোৰে শুকুলা সাজ পিন্ধি আকাশত বনাই ফুৰিছিল           তেতিয়া       গছবোৰে টোপনিতে বুৰ বুৰাইছিল      লতাবোৰ বগাই গৈছিল       চেঁচা খাৱৈ এটা বিচাৰি       চুটি চাপৰ বনবোৰে যেতিয়া প্রার্থনা এটা গাবলৈ আৰম্ভ কৰিছিল      চৰাইবোৰ নিচ্ছুপ হৈ থাকিব পৰা নাছিল      নতুনকৈ গজা পাখিবোৰ লিৰিকি      হেৰুৱা ঋতুবোৰ বিচাৰি আৰণ্যখন চলাথ কৰিছিল       যাওঁ বুলি বতাহ জাকো যাব পৰা নাছিল      গছৰ ওখ ডালবোৰত বান্ধি থোৱা গাঁঠিবোৰ      খুলিবলৈ বৰ কষ্ট হৈছিল      নদীখন ভাৰ বৈ আনিব পৰাকৈ      শক্তিও নাছিল বতাহজাকৰ       আৰু নদীখন      শুকান পাতত মুখ গুজি কান্দি আছিল      বহু পৰ     ...

          বিদীৰ্ণ সময়, বিপন্ন প্ৰহৰ           বৃক্ষই কান্দিছে ফেকুৰি           বিস্তৃৰ্ন শিপাই খামুচি ধৰা মাটিৰ পৰা বিচ্ছিন্ন হব লাগিব টলবল যৌৱনৰ গান জিৰিজিৰি,           কলপতীয়া জীৱনৰ ছাঁ নিৰিবিলি।           পখীৰ বনৰীয়া গুঞ্জন,             ঋতুৰ বৰণীয়া সাজ খুলি বৃক্ষ আজি মৃয়মান।।           মানৱৰ শুনি গুণাগথা বৃক্ষই গনিছে প্ৰহৰ,           কোনোবা মুহূৰ্তত খহি পৰিব তাৰ সুবিশাল কলেৱৰ।            সাক্ষী মাথো সি অনেক ইতিহাসৰ।           তাৰ প্ৰসাৰিত দুচকুত আজিও সজীব মানৱৰ উত্থান পতন।           তাৰ বিশালতাত আশ্ৰিত বিহংগৰ ৰহনীয়া মৌচাক।           কাউৰীৰ পৰা কুলি হোৱাৰ ঐতিহাসিক ক্ষণ গণি মিচিকিয়াই হাঁহিছিল বৃক্ষই।    ...