বন্ধুত্বৰ পৰিধি

-



কোনোবাই মোক সুধিছিল
বন্ধুত্বৰ সংজ্ঞা কি?
পিছে মই মৌন হৈ ৰৈছিলো,
কাৰণ বন্ধুত্বৰ দৰে
বিশাল পৰিধিৰ সংজ্ঞা এটা
মই প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰোঁ,
যি সংজ্ঞাতেই লুকাই থাকে
জীৱনৰ সকলো মূহুৰ্তৰ
হাঁহি কান্দোন, সুখ বিষাদৰ
এক বা অনেক চিৰন্তন সংগী,
জীৱনৰ মান-সন্মান, গৌৰৱ-অপমানৰ
নিস্বাৰ্থবাদী সাক্ষী
সেয়াই হয়টো বন্ধুত্বৰ সংজ্ঞা।

যিসকলৰ পৰা মই
জীয়াই থকাৰ প্ৰেৰণা পাওঁ
সেই সকলেই মোৰ বন্ধু,
মোৰ বন্ধু বহুত,
পিতৃ-মাতৃ, গুৰু জেষ্ঠ জনৰ 
পৰা আৰম্ভ কৰি
ফুটপাথৰ মগনিয়া জনো মোৰ বন্ধু,
নেদেখাজনৰ পৰা আৰম্ভ কৰি
প্ৰকৃতিৰ সমস্ত জীৱজগতো
মোৰ ভাল বন্ধু
কাৰণ প্ৰকৃতিৰ সকলো সম্ভাৰৰ পৰাই
মই জীয়াই থকাৰ প্ৰেৰণা পাও
যি প্ৰেৰণাই মোৰ জীৱনত
ইন্ধনৰ দৰে অৰিহণা যোগায়।


                 
                                                 নিকুঞ্জ কলিতা
                                    ----000----000----

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

সপোনৰ দুৱাৰ

-
Image
          জুমি চাইছিলো       এদিন সপোনৰ দুৱাৰ খনলৈ       চয়াময়া কুৱলিৰ ফাঁকে ফাঁকে তোমাৰ ছবিখনি দেখিছিলো       নিলাভ নয়ন যুৰিৰে তুমি মোলৈ চাই হাহিছিলা ।      বুকুখন কঁপি উঠিছিল       এক অজান শিহৰণ তুলি ।      লাহে লাহে মই আগবাঢ়ি গৈছিলো       দেখা পালো দুৱাৰখন খোলা আছে       তাতেই তুমি থকা উমান পালো ।      দুয়ো দুয়োৰে হাতত ধৰি খোজ ললোঁ       তোমাৰ পৰশত প্ৰাণ পাই উঠিল মোৰ       উন্মুক্ত হৃদয়ৰ অনুভৱ       বহু দুৰ আগবাঢ়ি গ'লো       তুমি অজানিতে  এৰি দিলা       তোমাৰ হাতখন       মই বাট হেৰুৱাই পেলালো ।      আজিও তাতেই ৰৈ আছোঁ       আহিবা বুলি আৰু লৈ যাবা       সপোনৰ দুৱাৰ খন খুলি ,      তাতেই যুৰিম আমি দুয়ো...
Read more

তোমাক ভাল পাওঁ বাবেই

-
Image
  তোমাক ভাল  পাওঁ বাবেই পৃথিৱী খন  ধুনীয়া দেখোঁ  সেউজীয়াত সপোন  বিচাৰি পাওঁ । নালাগে! জানিব নিবিচাৰো  প্ৰেমৰ গভীৰতা কিমান?  তোমাক ভাল পাওঁ বাবেই  হৃদয়ৰ পৰা নিগৰে  কবিতাৰ শিৰোনাম , অনুভৱ বোৰ শব্দ হৈ গুঞ্জৰিত হয়  এটি মিঠা অনুৰাগ । তোমাক ভাল পাওঁ বাবেইটো  নিজকে শিকিবলৈ লৈছো  জীৱনটো ৰঙীণ,আছে হেঁপাহৰ ৰং  যি ৰঙেৰে আঁকিব পাৰি সাতোৰঙী  ৰামধেনু , সপোনৰ দলিচা পাৰি । নিবেদিতা দাস কলিতা ( নলবাৰী)  ----------------------------------
Read more

নাৱৰীয়া

-
Image
ক'ৰ পৰা আহিলি তই অচিন নাৱৰীয়া, ক'লৈ নো যাবি ভটিয়াই !! ক্ষন্তেক জিৰাই যা' মোৰ ঘাটতে অলপ পাবি তই জীৱনৰ জুৰনিৰ আধাৰ । মোৰ ঘাটৰ বায়ুৱে জুৰ পেলাব  তোৰ ভাগৰুৱা হৃদয়ৰ যাযাবৰী নিশা, মোৰ ঘাটৰ পানীটুপিয়ে শাঁত পেলাব তোৰ ক্লান্ত হৃদয়ৰ অক্লান্ত তৃষা । আহিছ' চাগে কত ঘাট পাৰ হৈ লৈছেনে কোনোৱে তোৰ মনৰ খবৰ ? তোৰ পাহুৱাল দুবাহুত আছে   চাগে কত দুখ অপূৰ্ণ বাসনাৰ !! আছে চাগে হুমুনিয়াহ নোপোৱা বেদনাৰ !! কৈ যা নাৱৰীয়া,চেনেহৰ লগৰীয়া শুনিম তোৰ দুখভৰা হৃদয়ৰ কথা, অথবা হিয়াভৰা মৰমৰ অযুত বতৰা । দুয়োটাই ভগাই লম সুখৰ অকণমান, দুয়োটাই ভগাই লম দুখৰো অকনমান, সুখ,দুখৰ কথাৰে দুয়োৰে ভৰিব মন । পাম তাতে জীৱনৰ সুখ অমিয়া । নাবান্ধো তোক মৰমৰ এনাজৰীৰে চিৰদিন ধৰি, নিবিচাৰো তোক কৰিবলৈ বুকুৰ আপোন, অচিনাকি তই ,অচিন বাটেৰে যাবিগৈ পুনৰ উভটি । ভটিয়নি সোঁতত তই চাগে উটুৱাই দিবি সেই স্মৃতি  ঘাটে ঘাটে পাবি তই অলেখ লগৰী, সেই সোৱঁৰণি ৰাখি থম মোৰ মানস পটত, সাচিঁ থম জীৱনৰ শেষ সন্ধিয়ালৈ ।  কেতিয়াবা আহিলেও ধুমুহা জীৱনত সেই দুখৰীয়া স্মৃতিয়েই হ'ব মোৰ শান্তিৰ আলয় । ৰঞ্জুলা শৰ্মা   ~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Read more