অনুভৱ

ক'ৰ পৰা আহিছা জোনাকী.... ? এই আন্ধাৰ নিশা...! নিয়ৰ কণা দুচকুত ভৰা.... আকৌ জোনাকী কিহৰ বতৰা ? আবেলিৰ সময়ছোৱাত আহিবাচোন জোনাকী  ক'ম তোমাক হৃদয় অগ্নিৰ বতৰা  অকলশৰীয়া নৈ খনকনো কিমান দিম হৃদয়ভৰা অগ্নিৰ বতৰা ! আবেলি আকাশত দিশহাৰ পক্ষী জনীও বিচাৰি পালে নিজৰ ঠিকনা  এই সংগ্ৰামি জীৱনৰ পথ বিচাৰিফুৰা  মই জনে নাজানো নিজৰ ঠিকনা।  কলীয়া ডাৱৰে আৱৰা, ধুমুহা গাজনিৰ মাজত মই আজি অকলশৰীয়া জোনাকী  এমুঠি পোহৰৰ বাত খুপিযাই ফুৰিছো  এই নিৰিবিলি আন্ধাৰ নিশা।।                                                                                🖎   অখিল তালুকদাৰ                                         ➖➖➖➖➖➖➖➖ ➖➖➖➖

আপুনি ক'লে ‌আপুনি‌ বাৰে বাৰে  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে । বৰষুণত তিতি প্ৰশান্তি লভে। মই শুনিলোঁ ।‌ আপুনি কি ভাবে আপুনি ক'ব  আৰু মই মানি লম ! জুলাই মাহৰ গা পুৰা ৰ'দৰ পাছত আবেলিৰ বৰষুণজাক  সকলোৰে ভাল লাগিব পাৰে‌ । একেবাৰে সৰল‌ ইয়াত ‌জটিলতা নাই। পুহমহীয়া ঠেঁটুৱে ধৰা জাৰত বৰষুণ বাৰু আপোনাৰ ভাল লাগেনে? বৰষুণত এবাৰ তিতি চাবলৈ  আপোনাৰ মন যায়নে ? আপুনি বহেনে ৰ'দ পিঠিত লৈ  আপোনাৰ চোতালত ? আপুনি নক'লেও মই জানো তেতিয়া আপোনাৰ ৰ'দ ভাল লাগে । জুইৰ সেঁকৰ প্ৰেমত পৰে আপুনি । কি জানে ! আপুনি শুনিবলৈ  বেয়া পাব পাৰে । মানি ল'ব নিবিচাৰিব পাৰে । কিন্তু সঁচাটো এইয়াই  যে প্ৰয়োজনত সকলো ভাল লাগে । প্ৰয়োজনীয়তা হেৰুৱালে  সকলো বিৰক্তিকৰ হৈ পৰে‌ । সকলোলৈ ক্ষোভ উপজে । এতিয়াও বাৰু আপুনি  ক'ব পাৰিবনে আপুনি  বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰে ? আপুনি সঁচাকৈয়ে বৰষুণৰ প্ৰেমত পৰিব পাৰে  যদি এসপ্তাহ‌ যোৰা জাগললৈ  আপোনাৰ খং নুঠে । যদি আপুনি পুহ মহীয়া জাৰতো বৰষুণত তিতি ভাল পায় । আপুনি মানি লওঁক  প্ৰয়োজনীয়তাত‌ যদি আপুনি প্ৰেমত পৰিছে আপুনি সঁচাই প্ৰেমত পৰিছে সেয়া পোহৰেই হও...

গছৰ পাতে পাতে বতাহ বলিছে                                  গা - মনকে জুৰায় , পখিলা দুটিয়ে উলাহত নাচিছে                                 গাতে গা লগায়। দুপৰীয়া বেলি মূৰৰ ওপৰত                                 সহিব নোৱাৰা ৰ'দ , গছৰ আঁৰত কপৌটি ৰৈইছে                               সহিব নোৱাৰি ৰ'দ। বিলৰ মাজত গঙাৰে চিলনী                             বুৰ দি ফুৰিছে, পাৰতে বহি বগী বগলী          ...

 আলিৰ কিনাৰত সেইয়া ধানৰ পথাৰ সৰু সৰু আলিয়ে দি দুটা মান ল'ৰাই হাতত জলপান লৈ হালোৱাজনৰ ওচৰ চাপিছে। মূৰৰ ঘাম মাটিত পেলাই পকা ৰ'দত হাল বাইছে। দুদিন পাছত ,বোকাৰ পানী-মাটিত গাঁৱৰ জীয়ৰী-বোৱাৰীয়ে গুজি দিব বিবিধ ধানৰ কঠীয়া। হাতত কঠীয়া মুঠি লৈ পথাৰে পথাৰে ৰুই মনৰ কথা পাতি, প্ৰাণখুলি হাঁহি উঠি আহে বোকাৰে লুতুৰি -পুতুৰি হৈ। ৰঙা ওঠৰ মিঠা হাঁহি নাজানো কি ভোলালে মন, কলিজাত আঘাত কৰি গ'লাগৈ দূৰলৈ গুছি মনত কিবা প্ৰকৃতিৰ সুবাস এৰি থৈ। ৰুৱণীৰ ৰংৰ হাঁহি কঠিয়াত এৰি থৈ আহা কিনো মনেৰে বতাহত হালে-জালে কাষৰটিৰ স'তে কথা পাতে ৰাংঢালী মনৰ গৰাকী হৈ । অ'মোৰ মনৰ চহকী চহা আনে কিনো বুজিব তোমাৰ কথা তোমাৰ কপালৰ ঘাম তপত ৰ'দত খহি বোকা-পানীত মিলি কৰি দিয়া প্ৰকৃতিৰ অনুপম দান নগ্ন পথাৰ সেউজী কৰি সোণোৱালী হ'ল । তাতেই তোমাৰ সুখ নিদিয়া আনক দুখ এয়ে তোমাৰ জীৱন একেটি উদ্দেশ্য লৈ ফুৰিছা সদায়।                                                           ...

কোনো গীতিকাৰৰ খণ্ড বাক্যত নিজস্ব ৰহণ সানি লৰাটোৱে গাই গ'ল - এটি গান । আজি সি নিজৰ সুৰত সুখি । হাতত হালোৱা এচাৰি ডাল লৈ গৰু কেইটা খেদি ঘাঁহনিখনৰ ফালে লৈ গ'ল। সৌটো গৰখীয়া ল'ৰা। গৰুকেইটা চৰিবলৈ দি সি কঁকালত নিয়া বাঁহীটিত ফু দিলে...  লগে লগে কাঠনীখনে কৈ উঠিল - "অই গৰখীয়া কিনো সুৰ বজালি তই"। নিজম বনৰ মাজৰ নিস্তব্ধ ভংগ কৰি ভাঁহী আহিছে বাঁহীৰ সুৰ। কৃষ্ণৰ বাঁহীৰ সুৰত গোপীয়ে ভোল গৈ নাচি থকা বিমোহন দৃশ্যৰ দৰে ৰাসলীলা কৰিবলৈ তাৰ ওচৰত চৰাই এজনীও নাই। কাৰণ সিযে গৰখীয়া । তাৰ সুৰত ভোল গৈ কোনোবাই ৰৈ শুনিছে,কিন্তু তাক স্বীকৃতি দিবলৈ টান পায়। তাৰ কোনো বংশগত পৰিচয় নাই?  তাৰ এটাই পৰিচয় সি গৰখীয়া । অসমীয়া সমাজৰ বংশগত পৰিচয়ত উচ্চ বংশজাত ল'ৰাৰ স্থান আগ। আই অসমী, সলনি হ'ল সময় ,সলনি হ'ল যুগ! কিন্তু সলনি নহ'ল তোমাৰ পৰম্পৰা ,সমাজ নীতি। এইয়া তোমাৰ দোষ নহয়, দোষ তোমাৰ সন্তানৰ যাৰ কুৎসিত চিন্তাই পলুষিত কৰিছে লুইতৰ দুই পাৰ। কিয় বহন কৰিছা এনে সন্তানক?  যাৰ প্ৰয়োজন নাই বৰ্তমান সমাজত। কি দোষ সেই ল'ৰাটোৰ ?  কাৰণ সি গৰখীয়া শদিয়াৰ পৰা ধুবুৰীলৈকে এইয়াই চলি আ...

সৌৱা মোৰ সন্মুখত বব ধৰিছে এখন নদী দূৰ - দিগন্তলৈ। খুন্দিয়াব গৈ কোনো সাগৰৰ মোহনাত বনাইলৈ ব- দ্বীপ। নামানে বাধা কাৰো, নাথাকে কাৰো বাবে ৰৈ ভাঙি যাই পাৰ, খহাই লৈ কাষৰ বিৰিখ দূৰতে ৰৈ চাই কাষৰীয়াই চকুলো টুকে গামোচাৰ আঁচলতে ; নামি অহা বৰষুণত তিতি। নকৈ বনোৱা ঘৰৰ ছালত জৰ জৰ কৰে ভয়তে কপে বুকু। আহিছে নেকি সেই বান ওচনাই নিবলৈ সকলো মোৰ থাকিম পুনৰ ক'ত উঠি গৈ আমি খুৱাম - পিন্ধাম কি মোৰ ল'ৰা কেইটিক ? পুৱাই ৰাতি, বেলি গৈ উঠে মোৰত তথাপিও দেখা নাই সূৰুযৰ কেচাঁ হেঙুল চতু - দিশে ক'লা ডাৱৰৰ বেৰ প্রাচীৰ হৈ ভবিতব্যতাৰ। পানীতে বুৰি, হেৰুৱাই সকলো চাই দূৰলৈ, আহিছে নেকি কোনো নাও, ফেৰী বা আন কিবা হাতত গুজি দিবলৈ খুদকণ এমুঠি ।                                                                            @  ...

                                                                                    @eAnuvab তোমাৰ আবেলি ৰামধেনুৰ কি মোহময়ী ৰংৰ খেলা, তাকে দেখি ল'ৰা-ছোৱালীটিয়ে পাতিছে তাৰ খেলৰ মেলা। ত্ৰিজগত পতি সলাই ৰূপ হৰি কৰালা অমৃত পান মোহিনী হৈ, আছা ডাঁৱৰৰ আৰেঁ আৰেঁ অদ্ভুত মায়াৰে    ৰংৰ পয়োভৰৰ সৈতে বৈ। পৈণত শিপিনীৰ তাঁতশালত বোৱা গামোচাত থকা বিবিধ যেন ৰং, অৰ্ধবৃত্ত হৈ ওলোৱা আকাশত ডাঁৱৰ তোমাৰ সঙ। তোমাৰ সৃষ্টিত নাই কোনো অৱকাশ দেখিছো সৱে ৰংৰ পয়োভৰ ওফন্দাই আকাশ।                                                                        ...

  চ'তৰ মাজতে, নিজৰ সাবলীল মাতেৰে দিলাহি ব'হাগী বতৰা গছৰ আঁৰে আঁৰে লুকাই প্রেমৰ গীত গাবলৈ ক'ত নো শিকিলা? ভুমুকি মাৰাহি ব'হাগী বতৰা লৈ জনা - নজনা অজনা কাৰণত অসমীয়া প্রাণৰ সঁহাৰি হৈ। ওখ ওখ বিৰিখৰ ডালত বহি পাতৰ মাজতে থাকি তাতে লুকা - ভাকু খেলা কেতেকী লগত তোমাৰ সাৰথি। গাব বিচাৰো এটি গান তোমাৰ দৰে লোকালয় এৰি তুমি চাওঁ তোমাকে জুমি জুমি পুত্র শোকৰ বিৰহ গোৱা অবুজ ভাষাৰে। নিজম দুপৰীয়া গহীন বিজন বনত গোৱা এটি গান বিচাৰি তাৰে তান ফুৰো মই মিলি যোৱা ধীৰ বতাহত। তোমাৰ মাতে সকলোতে তুলে প্রতিধ্বনি ডেকা - বুঢ়া কাণত তাকে ভাবিলৈ মনত হৃদয়ত বাজি উঠে প্রেমৰ ৰাগিণী। 'কুলি' নাম কি গুণত ললা কু কু কৰি সকলোতে উৰি গছ লতা গিৰি নদী সবাকে ভুলালা। কেতেকীৰ দৰে তুমি সুখী, কেও সংসাৰত নাই নিজৰ মাতে সকলোকে সোঁৱৰী নোযোৱা যে আমাক পাহৰি নাম লৈ আহিলা পৰিভ্ৰমী চৰাই। প্রচলিত কথা যে, আহা তুমি পাটকাই পাৰ হৈ আনা তুমি ফুলৰ সুগন্ধি বিয়প...